بررسی کاربرد الیاف فلزی تولید داخل در بتن‌های ویژه الیاف فلزی و تأثیر آن بر پارامترهای نفوذپذیری و مقاومت فشاری بتن

    الیاففلزی دارایمدولالاستیسیتهوکرنششکستبالاییبودهکهباتوجهبهقابلیتشکلپذیریمناسبومقاومتکششیبالاازمناسب‌ترینواقتصادی‌ترین نوعالیافبهحسابمی‌آید. همچنین نفوذموادبهشکلسیالبه داخلبتنسختشدهاثرنامطلوبیبردوامبتنخواهدداشت.مقدارنفوذ،بستگیبهمیزاننفوذ‌پذیریبتنسختشدهدارد. اصولاً در اجرای مخازن و سدهای بتنی، پارامتر مقاومت و نفوذپذیری بتن در مقابل آب، بسیار مهم می‌باشد و استفاده از بتن‌های خاص در این‌گونه پروژه‌ها رایج می‌باشد. لذا در این پژوهش سعی شده است که رفتار بتن‌های الیاف فلزی در برابر نفوذپذیری آب در بتن و مقاومت فشاری آن را با تغییر در درصدهای الیاف فلزی و مقدار مصالح درشت‌دانه، بررسی نموده و در نهایت، طرح اختلاط مناسبی ارائه گردد. برای این منظور، 4 طرح اختلاط بر مبنای مقاومت فشاری 40 مگاپاسکال و 42/0 = W/C و بزرگترین درشت‌دانه­ی مصالح سنگی که به ‌ترتیب 19، 5/12، 5/9 و 75/4 میلی‌متر بودند، طراحی شدند و سپس جهت بهبود خواص بتن، درصد توصیه شده‌ای از میکروسیلیس و فوق روان‌کننده اضافه گردید. هر طرح اختلاط نیز شامل الیاف فلزی با درصدهای حجمی صفر و 3/0، 6/0، 9/0 و 2/1 از حجم بتن می­باشد. در ادامه مقاومت فشاری آزمونه­های مکعبی شاهد و الیافی در سنین مورد نظر 7 و 28 روزه توسط دستگاه بتن‌شکن تعیین و ثبت شد. همچنین آزمونه‌های استوانه‌ای شاهد و الیافی نیز در سن 28 روزه توسط دستگاه تست نفوذپذیری، آزمایش گردیدند. نتایج آزمایش­ها حاکی از آن بودند که کاربرد الیاف فلزی در درصدهای پایین (3/0 و 6/0)، تأثیر چندانی بر مقاومت فشاری نمونه‌ها ندارد، اما در درصدهای بالای الیاف فلزی (9/0 و 2/1)، مقاومت فشاری نمونه‌ها نیز افزایش می‌یابد. همچنین در تمامی موارد نفوذپذیری بتن الیاف فلزی در مقایسه با بتن معمولی کمتر است، بطوریکه در اکثر طرح اختلاط‎ها با افزایش درصد الیاف فلزی، و کاهش اندازه­ سنگدانه­ی شن، ضریب نفوذپذیری کاهش می‎یابد. در نهایت با توجه به بررسی نتایج، بتن الیاف فلزی با بزرگترین  سنگدانه­ی شنی 5/9 میلی‌متر و درصد الیاف 2/1، به عنوان برترین طرح اختلاط معرفی شد.